Nie(z)nośny temat - Kochamy pomagać #1

Nie zastanawiamy się nad wpłatą, gdy dziecko potrzebuje drogiego leku albo operacji, wspieramy schroniska dla zwierzaków, ratujemy lasy, pszczoły i rzeki. O tym, że pomoc jest potrzebna krzyczą nam do ucha media.
Krzyk jest nośny
Media poddają nas socjotechnikom. Tak, w biały dzień manipulują naszymi decyzjami:

• każdy słodziak na zdjęciu (dziecko, szczeniak, pszczółka, młody listek) zmusza do zwrócenia na niego uwagi i pokochania z miejsca – to stary trick opisany w każdym podręczniku do marketingu,
• przekaz (tekst, czy to, co słyszymy) jest nasycony megatonami emocji i oczywistym podziałem na czarne-białe – nie mamy szans nie zapłakać, nie współczuć.

I my się na to łapiemy. Czy dobrze? Cel jest zbożny i przynosi wymierny efekt, więc tak! Pomagajmy, bo jeśli nie my, to kto? Ale róbmy to świadomie. Jeśli naprawdę kochamy pomagać, jeśli ta miłość nie jest wyłącznie produktem krzyku mediów, nie czekajmy aż ktoś zacznie nam krzyczeć do ucha, nieśmy pomoc tam, gdzie jest ona potrzebna, gdzie może przynosić dodatkową wartość.
Czy rzeczywiście kochamy pomagać?
To nie jest tak, że uwagi i pomocy potrzebują tylko małe dzieci. Na skraju biedy codziennie balansują hospicja i domy opieki. Niestety te tematy dla mediów nie są nośne. Głos rodziców dorosłych z niepełnosprawnościami okazał się w polskim Sejmie nieznośny. Ich potrzeby trudno ubrać w sympatię i wywołać łzy, więc o tych grupach i o ich problemach nie słyszymy i nie wiemy. I rzadko sami próbujemy je poznać.
Mądra pomoc jest sprawcza
Skoro trudno jest je „opakować” w socjotechniczny marketing, potraktujmy je jak inwestycję – może język ekonomii będzie skuteczniejszy? Wśród dorosłych z niepełnosprawnościami tkwi nieodkryty potencjał. Mimo swoich niepełnosprawności, ułomności, z powodzeniem mogliby wykonywać proste, powtarzalne czynności – nawet zawodowo. Potrzebna jest im porzekadłowa wędka – wspierajmy ich samodzielność, a przywrócimy ich społeczeństwu.
Nowa perspektywa - Samodzielność jest cool!
Nikt nie wie, a każdy może wesprzeć funkcjonowanie ośrodków, które uczą samodzielności: szkół i mieszkań treningowych. To w nich dorośli niepełnosprawni uczą się zakupów, sprzątania, podstaw gotowania. Nie przyda się w HoReCa? A w logistyce? A w usługach komunalnych, jak np. miejskie parkingi, czy parki? A jak nam by z tym było, gdybyśmy mogli powiedzieć: „pomogłem temu człowiekowi zdobyć pracę”, „mamy w mieście piękny skwer, bo kiedyś dałem szansę parę ludziom”?
A ja poznałam takich ludzi z pasją. Którzy od lat walczą o godne życie dla swoich dorosłych niepełnosprawnych dzieci i opowiem o nich w kolejnym artykule.

Autorka: Monika Mazurkiewicz ekspert w zakresie komunikacji. Od lat zaangażowana w inicjatywy wspierające dorosłe osoby z niepełnosprawnościami. Tolerancja i życzliwość wobec drugiego człowieka to jej życiowe motto.

Wsparcie dla Stowarzyszenia: Nie z tej bajki – Stowarzyszenie „Nie z tej bajki”

Aktualnie rodzice zbieraja na wyposarzenie kuchni w placówce oświatowej - patrzebują 25 tyś pln.
Każde 10 pln jest ważne.

Link do zrzutki już wkrótce: 
-------------
Chcesz wziąć udział w ciekawym szkoleniu z obszaru etyki  - tutaj są najbliższe terminy: Kalendarium
Organizujemy również szkolenia zamknięte i e-learningowe

Chcesz zadać dodatkowe PYTANIE, skorzystaj z formularza kontatowego tutaj a jeśli chcesz dostać na maila informacje o szkoleniach zapisz się do NEWSLETTERA 

Dziękuję, że przeczytałaś/przeczytałeś  tekst do końca. Jeśli  ten tekst Cię zaciekawił, bądź po prostu jest użyteczny na tyle aby go zacytować, pamiętaj  proszę, że wyrażam zgodę na cytowanie pod warunkiem podania źródła cytatu. Interesuje Cię ta tematyka , śledz mój profil na FB i LI« powrót